حال ات کمی ناخوش باشد و دمغ باشی بعد بخواهی رو به راه شوی و کمی سرخوش . می روی کلوپ و چند تا فیلم ایرانی می خری می آیی خانه . صغرا کبرا می کنی و شرایط را جور می کنی تا فیلم ها را ببینی . حالا فیلم ها چه هستند؟ ابد و یک روز – فروشنده – آب نبات چوبی – لانتوری . ای حال آدم بعد از دیدن این فیلم ها دیدن داره ! راستی چرا این نوع فیلم ها این قدر توی ایران جایزه می گیرند؟ چرا سیمرغ ها را خرج این همه عصبیت و بی هوده گی می کنند ؟ چرا برای بهتر شدن حال این مردم فیلم کمدی بیش تری نمی سازند؟ حالا کمدی هم نه ، معنا بدهند. فلسفه یی، منطقی، ادبیاتی، چیزی. چرا... چرا....؟ چرا در دیزی بازه؟ چرا گوش خر درازه؟....
چهارشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۵ | 8:53 | لیلا ناظمی |
.: Weblog Themes By Pichak :.
