دیگر ما و اندوه های ما اهمیتی ندارد. دیگر " دوستی " مهم نیست و کسی برای بودن با کسی سر و دست نمی شکند ، چون آن قدر مشغولیات هست که گرمای نفس یک دوست دیگر آرامش بخش نیست. ما برای دیدنِ طلوع و غروب های ماه و خورشید وقت و انگیزه یی نداریم. خورشید راهِ خودش را در آسمان می گیرد و می رود و کسی متوجه نبودن اش نمی شود. ما حتا روزهای تولدِ هم را به خاطر نمی آوریم و هیچ وقت برای به دنیا آمدن یک " دختر" هــــــورای بلندی نمی کشیم. ما دیگر حتا خودمان را هم به جا نمی آوریم.
شنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۴ | 16:50 | لیلا ناظمی |
.: Weblog Themes By Pichak :.
